Στέφανος Δάνδολος

«Σαν Μήδεια!» λένε. Αλλά ποια ήταν η Μήδεια; Ναι, ξέρω!
Γνωστή τόσους αιώνες τώρα για εκείνες τις μέρες που βρέθηκε πρόσφυγας στην Κόρινθο, που ο Ιάσονας την εγκατέλειψε και εκείνη για να τον εκδικηθεί σκοτώνει τα δυο παιδιά τους. Τα πιο πριν γεγονότα της ζωής της ίσως ελάχιστοι και ελάχιστα τα γνωρίζουν. Εντάσσονται όλα σχεδόν στην εξιστόρηση της Αργοναυτικής Εκστρατείας, που σημαίνει πως έχουν να κάνουν με τα σχέδια του ίδιου του Ιάσονα και τη βοήθεια που η Μήδεια του προσέφερε. Βοηθός εκείνου η ίδια, ασπίδα προστασίας του.
Ποιες, όμως, οι δικές της σκέψεις; Ποια τα δικά της όνειρα;
Μια γυναίκα που παίρνει απάνω της τη ρετσινιά της σατανικής μάγισσας για να εξυπηρετήσει τον εραστή της και που στη συνέχεια βάφει τα χέρια της με το αίμα των παιδιών της για να εκδικηθεί τον προδότη του έρωτά της.
Παιδοκτονία για λόγους ερωτικής εκδίκησης.
Δε με έπειθε αυτή η ερμηνεία.
Κι έτσι αποφάσισα να διαβάσω με άλλη ματιά μια παλιά ιστορία και στη συνέχεια να γράψω το μυθιστόρημα μιας κάπως διαφορετικής γυναίκας.
Σαν Μήδεια, λοιπόν, και ο τίτλος του.